maandag was het dan zover... sochtends werd ik uitgezwaaid door wat vriendjes en vriendinnetjes... en op schiphol aangekomen was het tijd voor een moeilijk afscheid!

De vliegreis viel reuze mee. Het mollengeluk heeft me vooralsnog niet in de steek gelaten want ik had 3 (DRIEEEEEEEEEEEEE!!!) stoelen, waar ik op kon liggen.

Op het moment dat ik het vliegtuig uitstapte, stonden er een heer en een dame met een brief: DR. FELIX bij de uitgang. Er was iets geregeld voor mij, dat wist ik, ik had zelfs een naam (een zekere Richard Lee), maar zij kenden deze Richard niet en zeiden dat er een busje voor me klaar stond om mij naar daar waar ik heen wilde te brengen... Ik wist daar niks van af, en vroeg dus nogmaals naar Richard Lee. De dame begreep mijn vraag volgens mij, want ze haalde haar mobieltje tevoorschijn (die in een roze hoesje zat met 10 cm lange, uitstekende playboybunny oortjes (huh!!!!)) en begon te bellen. Nadat we de bagage hadden opgehaald, liepen we naar de hoofdterminal, waar nog iemand stond met een bordje, dit keer: MR FELIX. Deze jongen/meneer bleek wel Richard Lee te zijn, en snapte er ook niks van. Na een kwartier lang bellen bleek dat ik niet de VIP DR: FELIX was die ze zochten, dat was namelijk een russische man van 58, waarschijnlijk eentje met een lange grijze baard....

De rit van het vliegveld naar de universiteit duurde ongeveer anderhalf uur, maar ik heb me geen moment verveeld... je ziet flatgebouw na flatgebouw, (gemiddeld 8 verdiepingen), en electriciteitdraden voor het leven... Mr. Richard Lee, een hele aardige jongen van 26, heeft mijn enorm geholpen bij het inchecken en registreren op de universiteit. De uiteindelijke registratie vond plaats in een gebouw/kasteel in dezelfde orde van grootte als paleis soestdijk, alleen dit gebouw hebben ze in minder dan een jaar neergezet te ere van het 100e jubileum.

Ik heb me overigens wel vergist in de universiteit.... toen ik het campus terrein op kwam rijden, wat ongeveer net zo groot is als dommelen heb ik het idee, zag ik niet 1 of 2 of 5 flatgebouwen, maar ik denk een ruime 20 flats!! de bijlmer is er niks bij, het enige dat mist zijn de 20.000 tv-schotels die niet overal op het balkon hangen....

Maar ik zit nu in het hoogste gebouw op de 8e verdieping (totaal is 25 verdiepingen) en heb een perfecte kamer!!! De eerste kamer naast de lift (ik heb er geen last van gelukkig), met een balkonnetje, een eigen badkamer en een bed met een matras van wel twee en een halve centimeter dik. Ik heb zelfs een airco en een tv, beiden weet ik echter niet hoe ze werken want de afstandsbedieningen zijn in het chinees, dus voorlopig wordt het zonder tv tte kijken zwetend gaan slapen...

ik moest nog het een en ander regelen en omdat de afstanden daar net te groot zijn om alles te lopen, heb ik een nieuwe fiets gekocht met slot voor 22 euro.... jep 22 euro! Het is weliswaar zo´n minifietsje die ouders aan hun kinderen geven als ze naar groep 8 gaan, maar het fietst en het is eigenlijk wel grappig....

Gisteravond heb ik een kom noodles gehaald beneden in de supermarkt, en in de gezamelijke keuken water uit de cooker gehaald, en op mijn balkonnetje sfeervol gedineerd. Wat mij meteen opviel, is het preventief toeteren van iedereen! Waarom er uberhaubt verkeersregels en borden zijn, is mij niet duidelijk, want het verkeer (zelfs als er politie bij staat) rijdt gewoon dwars door elkaar heen met een constante druk op de toeter van 'kijk uit, ik rijd hier'!!! Tijdens mijn avondeten begon het te regenen, en chinezen worden niet graag nat blijkbaar, want iedere fietser en brommerrijder stopt abrupt als ze een regendruppel voelen, en trekt een poncho aan, midden op een drukke kruispunt, zonder ook maar na te denken over het feit dat er verkeer van alle kanten komt...

gisteravond om 7 uur al gaan slapen (voor mij was het toen 1 uur smiddags zonder die nacht te hebben geslapen).... om 6 uur werd ik al wakker, en ben om half 8 gaan uitzoeken waar ik kon ontbijten, omdat ik de kaart nog niet heb waarmee ik kan eten op de campus moest ik iets zoeken buiten de campus... Dus heb ik iets gegeten wat iedereen daar at, in Nederlands noemen we zoiets een broodje bapao... een witte (gaar?) deegbol met een bolletje vlees of groente erin. De 4 bapao´s kostten mij 40 eurocent...

Zondag is er een openingsceremonie, en maandag beginnen mijn lessen pas... tot die tijd heb ik geen verplichtingen (alleen een medical examination vrijdag)...en ga ik het grote shanghai onveilig maken!