Zo, inmiddels weer enige tijd geleden dat jullie iets van mij hebben gehoord! De eerste week van oktober was hier namelijk de 'National Week'. Dus ongeveer 100 miljoen (een ruwe schatting) chinezen die dan vrij hebben en hun eigen land gaan verkennen. En ik dus ook.

Samen met Spencer Goodwin, een Canadees waar ik tot dusver het meeste mee ben opgetrokken, en twee Engelse gasten die Spennie hier in een club heeft leren kennen, hadden we besloten dat we toch echt uit deze verschrikkelijke stad Shanghai moesten vertrekken zodra we de kans hadden. Tja maar waar ga je dan heen in China? ASK LONELY PLANET!

LP vertelde ons de provincie Kunming 'the province that has it all' was. Oktober was een goeie maand, veel te doen, maar had niet 1 van de 10 zogenaamde Must-have-seens, dus we verwachtten niet te veel irritante (chinese) toeristen...

De trein van Shanghai naar Kunming duurde 40 uur en kaartjes konden alleen in bepaalde winkels gekocht worden, precies 10 dagen van te voren. gelukkig zit er hier in de buurt zo'n winkeltje, maar al snel was duidelijk dat de gemiddelde wachtrij voor dat ene winkeltje een uur of 2 a 3 was... Dus ik offer me op en ga op een zekere middag in de rij staan, mijn schoolboek in mijn handen, muziek in mijn oren, en wachten.... 2 uur later had ik inderdaad 4 kaartjes weten te bemachtigen voor een treinreis naar Kunming van 40 uur, vertrek op zaterdag 1 oktober, 18.25 uur, 50 euro.

Zaterdag 1 oktober was eindelijk aangebroken, wisten we niet precies wat te verwachten van de coupes. Wij hadden hardsleepers, dus een kleine, open coupé met 6 bedden. Al snel kregen we honger en gingen we richting het restaurant-gedeelte. Daar aangekomen werden we door ruim 25 chinese politie-agenten aangekeken... gewoon doorlopen... we bestelden ons eten en werden gelokt door een hoop kabaal aan de andere kant van de wagon. Door een klein raampje kon ik in de volgende wagon naar binnnen kijken: de sta-plaatsen.... 200 chinezen (wederom een ruwe schatting) die daar tegen elkaar aangedrukt stonden, die onmogelijk konden bewegen, laat staan op de grond gaan zitten, gewoon onmogelijk... cultuurshockje

om 10 uur ging het licht uit, van ons werd verwacht dat we ook stil waren, dus al snel lagen we in ons bedje (ja mijn benen en voeten staken er zo'n 20 cm uit). Die nacht heb ik niet langer dan een half uur aan een stuk geslapen omdat of de baby next door begon te krijsen of omdat iemand die naar de wc ging met zijn hoofd tegen mijn uitstekende voeten aanliep...

volgende dag beetje chillen, beetje studeren (mijn ipod was net voor vertek ermee opgehouden, dus mijn enige bezigheid was studeren), beetje eten, etc etc

maandag ochtend om 7 uur stapten we uit de trein, voor het eerst sinds 40 uur kreeg ik weer pure zuurstof in mijn longen... we s'avonds zou onze volgende trein van 8 uur ons naar lijang brengen, dus we hadden de hele dag in Kunming te besteden. Om 7 uur sochtend gingen we naar de Lonely-Planet Pick, voor een bak koffie en een engels ontbijt. Heerlijk, precies wat we nodig hadden... eerst een taxi naar een grote tempel, toen naar een groot meer met een park erom heen. Niet bijzonder, zeer gericht op chinees toerisme, oftewel nep. We vermaakten ons er overigens wel, en anders vermaakte wij de andere chinese toeristen wel. Ze hadden daar achtbanen en draaimolens en dat soort attracties, maar wij voelden ons een grotere attractie dan al die dingen bij elkaar. Een ruime 30 jongeren (grotendeels meisjes, een enkele jongen) hebben gevraagd of ze met ons, of een van ons op de foto mochten.... Geen grapje, gewoon een groep chinese meisjes die op je af komt lopen en zegt, hello hello, can we make picture wis you?? Off course, bien sure!

's Avonds dus de volgende trein, dinsdagochtend kwamen we heel vroeg aan in Lijang... we hadden een kamer geboekt bij Mama Naxi, een hostel in het ancient-part of lijang, wederom een LP-pick, en terecht overigens. LP beschreef haar als een vrouw die wist wat haar klanten wilden, ook al waren de klanten niet altijd blij met wat ze kregen. Ik wist niet precies wat ze daarmee bedoelden, totdat we daar aankwamen. Bij de Naxi's, het oorspronkelijk lokale volk zijn de vrouwen de baas.....what??cultuurshock!! En zo ook mama Naxi die haar man rond commandeerde...

Na een kort dutje vertrokken we in het begin vd middag het stadje in... dat was totaal anders dan wij het die ochtend hadden gezien. `sochtend was dit gedeeltje van de stad uitgestorven geweest, heerlijke frisse lucht, stilte, kalmte (dat allen gaan je emorm waarderen als je in shanghai woont), en smiddags was het veranderd in een of andere drukke toeristische happening, desondanks heel leuk! Allemaal kleine winkeltjes, waar ze allemaal ongeveer hetzelfde verkopen.

'sAvonds wilden we voor een biertje gaan, maar wilden onmiddelijk weer omdraien toen we Bar-street zagen. Elke grote club/bar was bomvol met feestende chinezen, met in elke bar een andere judokes die de mensen vermaakte met zijn valse gezongen chinese versies van Jan Smit/Frans Bauer.

Woensdagochtend kwam er een vijfde bij de groep, de Belgische Pieter-Jan die ik ergens in shanghai tegen het lijf was gelopen en onmiddelijk had uitgenodigd. Een busje nam ons richting Tiger Leaping Gorge, een Gorge van 20km lang die wij zouden gaan beklimmen. Het uitzicht was het ene moment nog mooier dan het andere, steeds meer Chinese vrouwtjes die aan ons vroegen: 'You wanna smoke the Ganja? Marihuana??!!!'

Gelunched in een fantastische herberg, en overnacht in een nog fantastischere herberg. Tot dusver hadden we het gemakkelijke gedeeltje van de hike gedaan, en dat had ons al enigzins uitgeput, we zaten op 2500 meter hoogte dus dat zal het ongetwijfeld zijn geweest.

Donderdag moesten we de beruchte 28-bends gaan beklimmen... Het hield maar niet op, uiteindelijk geklommen naar 3000 meter hoogte, naar een plek waar een mannetje en een vrouwtje geld vroegen om een foto te maken (ongeveer een 1 euro). Snel hadden we besloten dat die mensen ook moesten leven en dat de foto's die gemaakt gingen worden meer dan 1 euro waard waren....

En dan kun je weer naar beneden klimmen....

Vrijdag namen we een taxi naar het begin van de gorge met het idee dat we vanaf daar verder met de bus mee konden naar Dali. De bus kwam elke 45 minuten, maar elke keer zat ie vol, dus naar 3 uur wachten, wij hebben ons overigens geen moment verveeld... de taxi's vroegen voor een rit van 5 uur naar dali 550 kuay (~60 euro) en we waren met zijn vijven, maar toch vonden we dat teveel (we zijn nu backpackers, we moeten zuinig zijn), dus ik heb een kartonnen bord gemaakt, in het chinees geschreven dat we naar Dali wilden gaan (dat kan ik inmiddels), helaas zonder resultaat. Toen moesten we wel zo'n taxi nemen.

Dali is wederom geweldig, veel minder toeristisch (nog steeds wel een beetje) en er was genoeg te doen. Voor het eerst een groep Nederlanders tegengekomen, ik herkende ze meteen.... De avond doorgebracht in Bad Monkey, de enige westerse kroeg. ...de eigenaar was jarig, altijd gunstig....De volgende dag fietsen gehuurd, rond om het meer gefietst en onze ogen uitgekeken in de 'ghetto' van Dali!

Zondag zouden Spencer en ik terug gaan naar Lijang, om vanuit daar de trein terug naar Kunming te pakken, maar dat was een omweg, en Dali samen met de twee engels boys was gezellig, dus waarom zouden we. Besloten te blijven tot maandag, vanuit Dali terug naar Kunming te gaan, en dinsdag zou ons vliegtuig vertrekken. zou...(?)

Dindag ochtend kwamen we aan in Kunming, snel afscheid genomen van de Engelse boys, in de veronderstelling hun nooit meer in die hostel te zien. Op het vliegveld aangekomen haalt Spencer de papieren uit zijn tas, baggage ligt al op de band, maar er is een probleem. De papieren zeggen dat ons vliegtuig pas op de 12e vertrekt... en dinsdag was pas de elfde.... mijn broek zakte af!

Wat bleek, Spencer had een boeking doorgegeven voor dinsdag de 12e, de vrouw die reservering aannam, heeft alleen gelet op de datum en niet op de dag... 1,5 uur hebben we aan de lijn gehangen met ChinaHightlights.com, of nou ja spencer; jij regelt het maar knapie;)! Hij heeft ze op de een of andere manier toch zover gekregen dat ook zij zich schuldig voelden, en bereid waren ons hotel voor de nacht te betalen.

Woensdag ging ik naar huis, naar shanghai (!!!), home sweet home. Ik heb een brilliante reis gemaaakt, maar ik ben blij dat ik weer terug ben...

Owja, ik zal even al mij gegevens hieronder noteren:

Skype: felix.talpa

Mobiel nr Shanghai: 0086-15201747531

email: felix_mol@hotmail.com; felix.talpa@gmail.com

adres: